Wszyscy opowiadający o Czesławie Miłoszu rozpoczynają swoją opowieść tak samo. A mianowicie, 30 czerwca 1911 roku w małej wsi na Litwie przyszedł na świat Czesław Miłosz. Opowiadając o nim, jednak inaczej rozpocząć nie można. Okazuje się bowiem, że data urodzin miała niebagatelny wpływ na jego twórczość. Oto krótka historia Czesława Miłosza.
Miał on możliwość obserwowania wielu wydarzeń historycznych XX wieku. A obserwatorem był doskonałym, co można zauważyć w jego poezji. Był jednym z najwybitniejszych polskich, współczesnych poetów. Przez wiele lat był emigrantem. Do 1960 roku przebywał we Francji. Z Francji przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. I tak do 1993 roku. Wtedy to wrócił na stałe do Polski.
W Polsce do 1980 roku na jego twórczość została nałożona cenzura. Uległo to zmianie, gdy w 1980 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Był profesorem Uniwersytetu Harvarda. Wykładał także na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Książki Czesława Miłosza zostały przetłumaczone na 44 języki. Zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie.
Czesław Miłosz – życiorys poety
Młodość Czesław Miłosz spędził w Wilnie. Uczęszczał tam do Gimnazjum. W 1929 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Stefana Batorego. Naukę rozpoczął na wydziale humanistycznym. Przeniósł się jednak na prawo. Był aktywnym działaczem w Kole Polonistów. Zadebiutował w 1930 roku na łamach uniwersyteckiego pisma wierszami pt. „Kompozycja” i „Podróż”.
W 1933 roku ukazała się zbiór Poemat o czasie zastygłym. Uznawany za książkowy debiut poety. Otrzymał on za niego Nagrodę im. Filomatów. W roku 1935 Czesław Miłosz podjął swoją pierwszą pracę w rozgłośni Polskiego Radia. Oczywiście w Wilnie. W roku 1937 wrócił do Warszawy.
Po wybuchu wojny Czesław Miłosz zgłosił się, jako ochotnik do obsługi wojskowej radiostacji. W związku z tym wyruszył na front. Nigdy jednak na niego na dotarł. W momencie wkroczenia Armii Czerwonej na terytorium Polski uciekł do Rumunii. Wrócił stamtąd do Wilna. A potem znów do Warszawy. Rozpoczął tam pracę w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego jako woźny.
Mieszkając w Warszawie był aktywnym działaczem podziemnego życia literackiego. Jego tomik Wiersze był pierwszą podziemną publikacją poetycką okupowanej Warszawy. Tomik ten został wydany przez niego pod pseudonimem. To niezwykła historia jego literatury.
Wziął ślub z Janiną. Po upadku Powstania Warszawskiego przez pewien czas przebywał u przyjaciół pod Krakowem. A później w samym Krakowie. To właśnie w Krakowie w 1945 roku wydał tomik poezji pt. Ocalenie. Literatura ta został uznana za jedną z najbardziej znaczących poezji polskiej XX wieku. Kolejny tomik poezji poeta w Polsce wydał dopiero w 1989 roku.
Czesław Miłosz Nagroda Nobla, emigracja w 1951 roku
W latach 1945-1951 zaczął pisać powojenną historię swojego życia. Po zakończeniu II wojny światowej pracował za granicą. Na początku władzy komunistycznej w Polsce nie był do niej nastawiony negatywnie. Z czasem zniechęcał się do niej coraz bardziej. W pewnym momencie pomiędzy nim a władzą wywiązał się konflikt.
W 1951 roku otrzymał azyl polityczny w Francji. Opublikował tam artykuł, w którym wyjaśniał dlaczego zdecydował się na emigracje. Został za to potępiony przez Związek Literatów Polskich. A cenzura zabroniła publikacji jego utworów a także wymieniania jego nazwiska.
Jego historia we Francji dobiegała końca. Mieszkał w niej do 1960 roku. Przebywając tam publikował jednak kolejne znaczące książki, m.in. tom esejów Zniewolony umysł. A także książkę Zdobycie władzy. Oba dzieła podejmowały tematyk e związaną z władzą komunistyczną.
W roku 1960 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Była tam już jego żona. Pracował tu jako profesor. W roku 1973 został wydany jego pierwszy zbiór wierszy w języku angielskim. anglojęzyczny zbiór jego wierszy. Był to początek wzrostu jego popularności na arenie międzynarodowej. W 1978 roku otrzymał Międzynarodową Nagrodą Literacką Neustadt. Nagroda ta jest potocznie nazywana Małym Noblem. W 1980 roku otrzymał Czesław Miłosz Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Nagroda ta zwiększyła możliwości pisarza na powrót do Polski.
W roku 1986 umarła jego żona Janina. W 1993 roku, wraz z drugą żoną, Carol przeprowadził się na stałe do Polski. Zamieszkał w Krakowie, ponieważ miasto to najbardziej przypominało mu Wilno. O czym sam zwykł mówić.
Po 1989 roku w Polsce zaczęły ukazywać się książki pisarza. Na początku była to wydana wcześnie przez niego poezja. A potem pierwsze wydania nowych tomów wierszy. Każda nowa książka Czesława Miłosza cieszyła się dużym uznaniem. W 1998 roku Czesław Miłosz otrzymał za książkę Piesek Podróżnego nagrodę Nike.
Jego druga żona zakończyła życie w 2002 roku. On sam zmarł 14 sierpnia 2004 roku. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych kościoła na Skałce w Krakowie. Jego literatura oraz wiersze były zwieńczeniem całokształtu jego życia. Jako pierwszy Polak, otrzymał Nagrodę Nobla, na zawszę wpisał się w karty historii. Jego poezja ceniona jest nawet za granicą. Wiersze pisarza zostały przetłumaczone na wiele języków.
Czesław Miłosz – charakterystyka twórczości pisarza
Twórczość Czesława Miłosza charakteryzuje się niezwykłą intelektualnością. Używa w niej sugestywnych metafor. Jego twórczość w okresie przedwojennym przesiąknięta jest katastrofizmem. Na pierwszy plan wysuwa się w niej patos. Pełno w niej metafor. Jego poezja z tamtego okresu przesiąknięta jest wizją apokalipsy. Zupełnie inaczej wygląda jego twórczość w czasie wojny. Pisane przez niego wiersze w trakcie trwania II wojny światowej nie są już tak podniosłe.
Nie znajdziemy w niej przesadnych zdobień. Za cel w czasie wojny Miłosz obrał jednoznaczność wiersza. Odbiorca miał z łatwością zrozumieć zawarte w twórczości Miłosza przesłania filozoficzne, a także intelektualne. Część jego twórczości z tamtego okresu poświęcona jest okupowanej Warszawie. To właśnie w Warszawie Miłosz spędził prawie cały okres wojny. Można zauważyć jednak, że tworząc w tamtym okresie odchodził od tematyki wojennej. Opisywał zwykłe piękno świata. Opisywał to jak świat wyglądał przed wojną i po niej.
Czesław Miłosz wprowadził do literatury polskiej nowy gatunek literacki – traktat poetycki tzw. traktat-poemat. Jego późna twórczość to doskonałym przykładem pisarstwa sylwicznego. Oprócz wierszy Miłosz był autorem wielu esejów. Jeden z najbardziej znanych to Zniewolony Umysł.
Po II wojnie światowej poprzez swoją twórczość wyrażał niechęć do komunistycznej władzy panującej w Polsce. W jego twórczości z tamtego czasu można wyraźnie zauważyć krytykę w stosunku do PRL. Krytykował także polski nacjonalizm a także tradycyjny katolicyzm. Jego utwory w tamtym czasie były objęte cenzurą.
Czesław Miłosz Nagroda Nobla
Otrzymanie przez Czesława Miłosza nagrody Nobla było dla niego czymś zaskakującym. Otrzymując ją nie mógł uwierzyć, że w oczach innych osób uznawany jest za tak wybitnego poetę. Czesław Miłosz Nagrodę Nobla otrzymał 9 października 1980 roku. Odebrał ją osobiście.
Czesław Miłosz Nagrodę Nobla otrzymał za wielokrotną analizę uwikłania człowieka w historię. Nie spodziewał się, że sam zostanie w tą historię uwikłany. I zo za sprawą własnych książek.
Był rok 1980. Czas powstania Solidarności. Czas przygotowań do politycznego przełomu. Nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie. I to właśnie w tym gorącym czasie Szwedzka Akademia przyznała Czesławowi Miłoszowi Nagrodę Nobla. Czesław Miłosz Nagrodę Nobla otrzymał za całokształt twórczości. Do dziś przyznana Czesławowi Miłoszowi Nagroda Nobla uznawana jest za gest wsparcia zachodu Europy. Akademia jednak się tego wypiera. Tłumaczy, że nazwisko poety pojawiało się na liście już od 4 lat.
Otrzymana przez Czesława Miłosza Nagroda Nobla dała mu możliwość powrotu do ojczyzny.
W roku 1989 poeta odebrał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W międzyczasie publikował kolejne tomy poezji i zyskiwał coraz szerszą międzynarodową popularność. Otrzymana przez Czesława Miłosza Nagroda Nobla była jednak dla niego największym wyróżnieniem.
Bardzo ciekawa stronka. Na pewno bardzo przyda mi się w szkole. Czekam na więcej podobnych treści. Pozdrawiam!